Þú skalt ekki girnast konu náunga þíns, ekki þræl hans eða ambátt, ekki uxa hans eða asna, né nokkuð það, sem náungi þinn á. (Úr tíunda boðorði Móse).

Konur hafa löngum verið réttlitlar. Í hjónabandi voru þær fyrrum háðar vilja eiginmannsins (nema þær væru því viljasterkari og eiginmaðurinn meinlaus eða góðviljaður). Yfirleitt beygðu þær sig undir orð Páls postula í bréfi hans til Efesusmanna að karlmaðurinn væri höfuð konunnar.

Hér er þó eitt dæmi, þar sem kona hefur ekki beygt sig undir vald eiginmannsins og hann leitað aðstoðar sýslumanns og að auki lögfest konuna. Lögfesta er yfirlýsing lesin á hreppsþingi en með lögfestu vildu menn tryggja sér eignar- eða umráðarétt, fyrst og fremst á bújörðum og landi eða ítökum.

Í Æfum lærðra manna segir Hannes Þorsteinsson um Magnús Einarsson prest:

„Sveinbjörn hét maður Þorleifsson frá Oddgeirshólahöfða í Flóa Þórðarsonar. Hann bjó í Hallskoti í Fljótshlíð, sóknarmaður séra Magnúsar. Kona hans hét Hildur Pálsdóttur, og er svo að sjá, sem séra Magnús hafi verið eitthvað orðaður af henni eða hún af honum. Flutti svo Sveinbjörn suður að Snotru í Landeyjum, og 2. júní 1770 lögfestir hann þar Hildi konu sína, því að hún sé sín eign og bannar bæði prestinum séra Magnúsi Einarssyni í Butru og öðrum „í nokkurn máta að brúka hana sér til þénustu ólöglega“ etc. (Hún hefur víst ekki farið með manni sínum suður í Landeyjar). ...

Af bréfabók Finns biskups sést að Sveinbjörn hefur kært séra Magnús fyrir biskupi sumarið 1770, en biskup vísað þeirri kæru til aðgerða prófasts (séra Sig(urðar). í Holti), en ekki sést, hvernig kærunni hefur varið verið(líklega eitthvað út af Hildi m.fl.). En í marz 1771 kom prófastur sættum á milli prests og Sveinbjarnar, og varð prestur að greiða honum allmikla peninga(í sárabætur)(en sést ekki, hve upphæðin hefur verið há). En biskup fyrir sitt leyti samþykkti sættina, með því að séra Magnús hefði í viðskiptum sínum við Sveinbjörn ekki gert sig sekan í neinu, er varðaði embættis afsetning, en 4 rd. skuli hann gjalda til fátækra prestekkna, og geti það varla verið minna, úr því að útlátin til Sveinbjarnar hafi verið svo mikil, svo að eitthvað hefur klerkur staðið höllum fæti í þessu. (Sjá um þetta br(éfa)b(ók) F(inns) J(ónssonar) 1771, bls. 262–263, 312–313).“

Hannes Þorsteinsson, Æfir lærðra manna 41. bindi, bl. 107r–v.

Hildur hefur horfið aftur til manns síns. Árið 1782 bjuggu þau hjón á Kirkjulæk í Fljótshlíð. Hjá þeim voru börnin Guðrún 13 ára og Þorleifur 9 ára. Sveinbjörn var sagður 41 árs, frómur í hegðun og breytni, en Hildur sögð 51 árs „er s(éra) Magnús E(inars)s(on) átti í máli um.“

(Þá var Magnús Einarsson hættur prestsskap, en eftirmaður hans skráði þetta í sóknarmannatalið).

Kirknasafn. Fljótshlíðarþing BC/1.

Björk Ingimundardóttir ritaði kynningartexta og annaðist uppskrift skjalsins.