Á búum lénsmanns að Bessastöðum og í Viðey voru á árunum 1645-1648 nokkrar vinnukonur og ein ráðskona í fastri vinnu allt árið. Vinnukonurnar voru ekki nafngreindar í lénsreikningum, aðeins ráðskonan Kolfinna Halldórsdóttir. Störf þessara kvenna eru ekki tíunduð heldur aðeins getið kaups þeirra og kjara. Vinnukonurnar hafa hver í árslaun sex álnir vaðmáls og eina og hálfa alin af lérefti, en alin er jafngildi rúmlega 57 sentímetra. Ráðskonan er í ábyrgðarstarfi og hefur í árslaun fjórar álnir af klæði og þrjár álnir af „góðu lérefti“. Allar hafa konurnar sama fæðið. Á þriggja vikna fresti fær hver þeirra hálfan fjórðung af smjöri og tuttugu skálapund af fiski, eða tæp tvö og hálft kíló af smjöri og tíu fiska. Skó fá þær, því öll árin eru færðar til útgjalda fjórtán til fimmtán húðir til skógerðar fyrir heimilisfólkið á báðum búunum.

Vinnukonurnar þurftu ekki sjálfar að kvitta fyrir kaupið. Verkstjórar þeirra gerðu grein fyrir þeim útgjöldum. Kolfinna lagði þó fram til rentukammers sérstaka kvittun fyrir laun sín reikningsárið 1645-1646, sem faðir hennar gerði fyrir hennar hönd:

Halldór Jónsson vottar hér að Jens Söffrensen hafi fyrir hönd konungs greitt ráðskonulaunin, fjórar álnir af klæði og þrjár álnir af „góðu“ lérefti, og kvittar Jens fyrir greiðsluna. Hver Halldór Jónsson var er óvíst. E.t.v. sá sem var lögréttumaður úr Kjalanesþingi 1637-1647. Þess er þó ekki getið að hann hafi átt dóttur að nafni Kolfinna. Kolfinnu Halldórsdóttur ráðskonu virðist ekki vera getið víðar í heimildum en í lénsreikningum. Það er dæmigert fyrir konu á þessum tíma. Hún hefur sennilega bæði verið ógift og barnlaus og ekki nægir gott starf til að verða frásagnarefni.

Kristjana Kristinsdóttir ritaði kynningartexta.